HAYATI SEVMEK, SEVİLENİ HOŞ GÖRMEK
Bir tohum düşer toprağa…
Toprağın içinde varlık şuurunu tamamladığı anda yerçekimine inat, filiz verir karanlıktan ışığa doğru….
Yaprak verir sonra bu filiz…Çiçekleri tomurcuklanır…Devamlı yeni bir doğuşla büyür, büyür…
Zamanı veren Yaratıcı’nın izin verdiği yere kadar yürür, yürür…
Şikayet etmez varlığından, her daim şükürdedir, her daim duada…
Hayat güzeldir…Hayat bir yürüyüştür…Hayat varlık için şükürdür..
Engeller ve zorluklar…
Siz hiç ıslak ve nemli toprağın içinde ışığı görmek için beklediniz mi?
Siz hiç üzerine basılıp çiğnenme tehlikesi geçirdiniz mi?
Siz filizlerinizi ışığa sunarken, çiçekleriniz açarken koparılma tehlikesi geçirdiniz mi?
Hayat bulmak için mücadele halinde her canlı, her yaratılan…
Rumî ve sûfi gibi yaşamalı insan... Kabuğun sertliğinden özün yumuşaklığına varmalı...Affetmezlik ve şiddet, Yaratan'a saygısızlıktır önce...
Bizleri hiçbir karşılık istemeden varlık alemine gönderen Yüce Yaratıcı’ya sadakat içinde olmalıyız her daim…
O’na nankörce şikayetlerde bulunarak sabırla bizleri dinleyen yüreklerin sahibini incitmiş olabileceğimizi düşünmeyiz hiçbir zaman…
Nimetlerle donatmış olduğu bizleri şükür yerine şikayet ve isyanla, tembellikle, söz dinlemezlikle gördüğünde ve işittiğinde; O her an işiten ve gören karşısında nasıl mahçup olmadan durabiliriz bir düşünsenize…
Kendi şükürlerimizi çok görürken aslında ne kadar da az şükrettiğimizi ve de ne kadar çok şikayet ettiğimizi bilemiyoruz…
Hz.Davud, Allah’ı çok anan ve çok tespih eden bir peygamber…Bir gün yüreğine kendini beğenme hali gelir, ben Rabbimi ne kadar da çok tespih ediyorum diye….Rabbimiz her an işitendir ve yüreklerin içinde saklanan her sözü duyar..Onun da sözlerini duymuş ve Hz. Davud’a kendine gelmesi için yarattığı varlıkların tespihlerini duyurmuş…
Bir kurbağanın bile kendisinden daha fazla Allah’a şükrettiğini ve tespih ettiğini duyan Hz.Davud, hemen tövbe etmiş ve ibadetleri konusunda kendini beğenmeyeceğine söz vermiş…
Hayatı sevmek, Yaratılanları sevmek Allah’ı sevmenin temel taşıdır…Sonra ise hoş görmek, şikayet etmemek gelir…
Sevilen her varlığı ve de kendimizi hoş görmek….Hoş görürsek yaptığımız hatalara çabucak tövbe eder, af dileriz…Hoş görürsek, bize yapılanları çabucak affeder, hakkımızı helal ederiz…Daha az şikayet eder veya “Allah’tan geldik ve yine O’na döneceğiz” der, daha kemâlatla karşılarız başımıza gelenleri ve duyduğumuz kötü haberleri…
İşte hayatı sevmenin ve sevileni hoş görmenin meydana getirdiği güzellikler…
-Kibirden uzaklaşma.
-Affetme
-Af dileme
-Az şikayet
-Bol şükür
-Sevmek
-Güzelliklere odaklanmak
-Şükrün genişliğiyle ferahlamak ve mutlu olmak
Sevgiyle yaşayın…
